Dag 6

Het lijkt alsof we al weken op stap zijn. De camper is gewend (wat een luxe), het feit dat alles hier in de overtreffende trap is raakt ook gewend. Zelfs de pindastukjes in de pindakaas zijn groter dan de stukjes in de Calvé pot! 

We zeggen het 1 keer: op reis met een camper in Amerika is duur. De reis, de huur van de camper, de campsites,  het eten, eventuele excursies. Maar er is een tegenhanger: de benzine is supergoedkoop! Gelukkig maar, want de camper is uitermate dorstig. Gisterochtend voor het eerst naar de pomp,  tank half leeg. En toen kwam de schok: benzine is helemaal niet meer goedkoop! Dat was een paar weken geleden! En die pomp maar lopen! Na 150 dollar zat hij vol. Vanmorgen maar weer getankt, want je leest en hoort overal: op tijd tanken. Wij zijn braaf, dus: tanken! Tank was weer half leeg. 165 dollar! En we hebben gisteren ongeveer 300 mijl afgelegd...... Ik treed verder niet in details, de sfeer is nog steeds goed, ik voorzie veel pasta met rode saus uit een potje en geen steaks meer op de BBQ!

En nu de dag van vandaag.  Na de overnachting op de Koa campsite bij Yermo/Calico (beetje saai, midden in de woestijn, na een dag die ook saai was) eerst de gosttown Calico bezocht. Dat was leuk! Lekker kitsch, veel merchandise, maar we dompelden ons dapper onder, bezochten voor te veel geld een mijngang (ik schrok me steeds rot van de special effects) en zochten daarna ons campertje weer op tussen de rij van camperbroers en -zusjes. De onze is te herkennen aan een rood/wit/blauw en oranje lintje.  Toen de highway op richting Needles.  Kilometers maken. Daar waar de kilometers van gisteren een aaneenschakeling van saaiheid waren, waren deze kilometers verrassend. Echt dat wild west landschap. Volledig desolaat, er was echt niks. Maar wel veel bergruggen, valleien, door de woestheid zeer imposant. Er kwam geen eind aan. De parkeerplaatsen liggen ook ver uit elkaar, minstens 100 km. In de woestijn, bloedheet, op de laatste van de twee parkeerplaatsen die we tegenkwamen, geluncht onder 1 boom. Er waren eigenlijk ook geen afslagen.

Na Needles richting Oatman, route 66. Veel bikers on the Road. Oatman viel mij erg tegen, ik vond het meer een bedevaartsoord voor Harley-liefhebbers. Er zouden veel ezels en een nagespeelde gunshoot zijn. Enige ezels gespot. Het lijkt een vrijstaat. Maar toen: een werkelijk prachtige pas richting Kingman. De camper verwordt langzamerhand tot een fotomodel. 

We besloten in Kingman te overnachten, prima Koa camping, lekker zwembadje. Kingman blijkt op 1000 mtr hoogte te liggen. Nu ik dit typ (kwart voor 9 ‘s avonds) merk je hoe behaaglijk het afkoelt. 

Morgen richting de Grand Canyon. Daar staan we 2 dagen op de Mather campground, een gov camping.  Echt om naar uit te kijken. Betekent wel dat we geen WiFi hebben, en geen hook up. Maar het is echt ongelofelijk te merken dat de camper alles heeft. Tot aan een generator om de airco te kunnen blijven gebruiken (als we dat zouden willen...).  En enorme opslagtanks voor het vuilwater. En voorraadtank schoon water. We hebben, behalve een binnendouche, ook nog een buitendouche! Maar ik denk niet dat het de bedoeling is dat je daar in de blote pielemoos en voorbibs onder gaat staan!

Toen ik deze reis aan het voorbereiden was, bekroop me op een gegeven moment het gevoel: zou het het wel waard zijn? Immers, ik heb in Europa al zo veel mooie plekken mogen zien. Qua berg-beleving echt wel veel in Zwitserland en Oostenrijk. Zou dit nu zo veel anders of indrukwekkender zijn? Mijn antwoord is ja. Het is niet te vergelijken. De dagen die we nu op reis zijn, zijn vervuld met een aaneenschakeling van hoogtepunten. Het vervult met dankbaarheid en nederigheid. En ja, er zijn al de nodige tranen gevloeid, van geluk.

Wordt over een paar dagen weer vervolgd!