Vrijdag 29 april 2022

Daar zijn we weer! We zitten binnen in de camper, niets voor ons, maar buiten is het nu echt te koud. Dit wordt onze tweede nacht in Durango, en morgen vertrekken we naar Moab. We hebben een flinke rit voor de boeg. Maar wat heeft ons de afgelopen twee dagen mogen brengen?

Ten eerste: verwondering. Het is zo leuk dat we zo’n gevarieerde reis maken. We ontmoeten veel mensen, omdat het gewoon opvalt dat we dus ‘iets anders’ praten. Nee geen frans, dat is ook al gedacht, maar als mensen dan horen dat we uit Holland komen, is er altijd wel een link. Familie die er geweest is, dan wel gewoond of gewerkt heeft, een (bijna vanzelfsprekend) bezoek aan Amsterdam, tot een mevrouw die ons bijna om de nek vloog, omdat ze zo blij was nederlands te horen! Haar vader, en haar ‘opa en oma’ waren nederlands. Bij haar in de winkel hebben we voor onze beide aanstaande kleinkindjes een kadootje gekocht. 

Het leidt tot mooie gesprekken. Van de moeder van 6 kinderen, die met de hele school op schoolreisje was in de trein van Durango (waarover later wat meer). Ze waren eerst met de schoolbus naar Durango gereden, een reis van anderhalf uur. Waarbij ik blijmoedig meldde dat wij in nederland dan naar een zoo of een playground gaan. Zij reageerde met: er is hier geen zoo in de buurt……. Op drie kwartier van Deventer hebben we misschien wel 4 dierentuinen waar we heen kunnen……. Het leven is hier zo anders. Ze woonden op een farm, hadden koeien, eigen moestuin, liet ons foto’s zien, echt zo leuk. Haar oudste zoon was bijna afgestudeerd en ging daarna op missie naar Ohio.

Of met de vader en zoontje (Wim dacht eerst dat het een dochtertje was, hij had een knotje op zijn hoofd) die aan de kust in California woont, maar hier in Durango op bezoek was bij zijn beste vriend. Eventjes op bezoek, een afstand van ca 1250 km. En wij vinden iemand op 20 km afstand al ver weg wonen.

Maar nu nog even kort de belevenissen. Na een fijne, maar nog steeds koude, overnachting in Bluff hebben we Hovenweep National park bezocht. Heerlijke en mooie wandeling langs ruines van de native americans en door de canyon. Het lag erg afgelegen, in een desolaat (lees: wij vonden het een lelijk) landschap, maar toen we er eenmaal waren werden we blij verrast. Zeer de moeite waard. En wat een rust……

Vervolgens in Cortez bij de Walmart een slaapzak (verschrikkelijk synthetisch ding, nu maar hopen dat dit warmte geeft) en een koekenpannetje gescoord en in Durango geslapen. Slaapzak als deken was heerlijk warm!

Vanmorgen vroeg op, en een werkelijk prachtige treinreis met de Durango/Silverton stoomtrein door de bergen gemaakt. We zitten hier echt in alpine gebied, Durango ligt op 2000 meter hoogte. De lange broek is niet uit geweest, ondanks de felle zon en strakblauwe lucht. We begrijpen alleen niet zo goed waarom we hier gewoon loofbomen zien, die overigens prachtig lichtgroen zijn in dit lenteseizoen, en we in Europa boven de 2000 vooral tussen de naaldbomen dan wel mossen vertoeven. 

In de namiddag nog heerlijk door Durango geslenterd en Wim zichzelf een nieuwe rugzak kado gedaan. Een mooier souvenir kun je je niet wensen! En ik voor de kinderen in de klas een kadootje gekocht. Ik had ze dat eigenlijk een beetje beloofd, en liep op het station in Durango tegen iets moois aan. 

Zoals gezegd, morgen naar Moab. Voor de kenners onder ons: Arches. Dat betekent rode rotsen, woestijnachtigheid, weinig groen, overdag heet, ‘s nachts koud, maar bovenal: een trekpleister. Ik ben benieuwd hoe ons dat gaat bevallen, na de betrekkelijke rust van de afgelopen dagen, waarin we echt pareltjes hebben ontdekt. Het wordt een flinke rit, vroeg weg, met onderweg 1 langere stop in Ouray. Het Zwitserland van Amerika. We zijn benieuwd…….