Woensdag 27 april

Jullie raden het al: camping met wifi! Het is echt een verademing om off-line te zijn. Zelfs geen navigatie, maar een papieren kaart op schoot! We voelen ons een beetje de pioniers die hier bijna 200 jaar geleden het land verkenden.

Maar jullie wachten natuurlijk op een update van de afgelopen dagen. Nou, hier komt het!

Maandag hebben we inderdaad de meteor Crater bezocht. Indrukwekkend. Maar bovenal: we kwamen nog niet erg op gang, de eerste ochtend in de camper. Spullen zoeken, inventaris blijkt toch erg mager, geen koffiezetapparaat, maar ook geen afwaskwast of zo, geen sopdoekje, geen theedoek, dus toch nog even naar de Walmart voor dit soort zaken. We hebben uit nood de eerste ochtend koffie gezet met een filter in een vergiet op een toetjesbakje. Want zonder koffie gaat het niet! Eer we echt op weg waren was het al over tienen. En toch ook met een flinke rit voor de boeg. Zoals gezegd Meteor Crater bezocht, en toen Easy Taking on a corner in Winslow Arizona gestaan! Blijken zelfs twee beelden te staan, en een winkel met de nodige souvenirs. We waren niet de enigen!

De campground was in de woestijn, we hebben echt een prachtige plek gehad, met een geweldige zonsondergang. ‘S Nachts koud. En ‘s morgens vroeg op. Want willen we de komende weken echt doen waarvoor we de oversteek hebben gemaakt, dan willen we ook vroeg weer on the road zijn.

Dus dinsdag: half 8 de motor gestart en on the road! Doel van vandaag: een geplande tour door de Canyon de Chelly. Na een mooie rit en een telefoontje naar het tourbureautje om de juiste tijd en plaats af te spreken, een geweldige rit in een 4x4 met gids Benjamin die ons bijpraatte over de petrogliefen en de bewoning in de canyon. Alles voormalig Anasazi, Hopi en Navajo (in die volgorde, er is behoorlijk wat verjaagd in deze canyon) gebied. Onze Benjamin is zelf nog in de canyon geboren, zijn tante en zus wonen er nog, en hij vertelde over het leven daar en hoe hij als kind de canyon uitklom om naar school te kunnen. Wij vonden het een plek voor Floortje. Hij vertelde niet dat eind 1800 de Navajo’s als ratten in de val in deze canyon hebben gezeten toen het amerikaanse leger ze bijeendreef, en vervolgens naar Mexico heeft afgevoerd. Jaren later pas zijn ze terug mogen keren. Wij voelen alleen maar respect en dankbaarheid dat we deelgenoot mochten worden van deze levenswijze.

Woensdag weer om half 7 de wekker, en half 8 de motor weer gestart. Vanuit Chinle (waar we overnacht hebben) via de 59 naar Kayenta. En we wanen ons zo langzamerhand in een western film, want het landschap verandert. Na Kayenta wordt het echt groots en komt Monument Valley in zicht. Drie jaar geleden zijn we hier ook geweest en hebben we een jeeptour gemaakt, maar nu hebben we een wandeling gemaakt naar de buttes. Wat een grootsheid, en wat voelen we ons nietig. En weer dat gevoel van dankbaarheid dat we dit mogen meemaken. 

Na Monument Valley eindelijk de iconische foto van het Forrest Gump point kunnen maken, maar het was er behoorlijk druk. Met sprongen naar de middellijn, en weer terug de berm in, toch gelukt om wat foto’s te maken!

En nu zitten we in Bluff, een oud pioniersstadje met een dito museumpje waar we nog even binnen zijn geweest. We krijgen zo echt meer zicht op de geschiedenis van dit deel van Amerika. De campground ligt naast een Steakhouse…….. We hebben vanavond de BBQ niet aangestoken!

En nog kort antwoord op vragen die je misschien hebt:

- we eten ‘s avonds bij de camper, op de BBQ

- douchen: soms in de camper, soms op de campground

- leven zonder internet, kan dat dan? JA! Een groot voordeel is dat je niet op een scherm kijkt, ook niet als je onderweg bent, maar alleen maar van het uitzicht geniet.

- Zie ik nu goed dat jullie altijd dezelfde kleren op de foto’s aanhebben? JA! Pas als het echt vies is, komt een nieuw shirt in zicht….. 

- wie bestuurt die camper? Allebei

- wat was tot nu toe het hoogtepunt? Geen idee, we waren van te voren ‘bang’ dat we de verwondering van 3 jaar geleden niet meer zouden voelen, maar niets is minder waar. 

- was er dan een dieptepunt? Ja, dat wel. Het grootste dieptepunt was toch eigenlijk wel het feit dat we geen koffie konden zetten, terwijl we wel filters en koffie hadden. Daaruitvolgend dan misschien het hoogtepunt: koffie zetten in een vergiet!

De foto’s houden jullie nog even tegoed, want het overzetten van de foto’s gaat nog niet echt lekker met deze wifi. Tot een volgende keer!