Dinsdag 3 en woensdag 4 mei

Lekker vroeg op, want we hebben vandaag weer een flinke rit te maken.

We besluiten tot een, waarschijnlijk minder mooie, shortcut, maar dan hebben we wel tijd voor een hike en bezichtigingen.

Op de interstate kregen we te maken met een zandstormachtig iets, de camper kreeg de nodige rukwinden te verduren, en we vervolgden de weg over de highways, maar de woei bleef onverminderd. Onderweg in de woei een watermolen bezocht, wat een bijzondere ervaring was. De molen lag niet aan water (bleek met een helicopter uit de bergen gehaald te zijn) en het stadje waar die watermolen was leek meer een vuilnisbelt. Wegwezen!

Toen: een wegwerk! Midden op de weg, in de grootste woei die je je kunt voorstellen, stond een vrouw met een stopbord. Alleen. Ze woei, met bord en al, compleet van die weg in de volkomen leegte. Zo zielig. En wij maar wachten, als enige. De woei was ook ijskoud. Eindelijk kwam er een auto aan, die wij moesten volgen en die ons langs het wegwerk leidde.

Eindelijk dan het punt waar we wilden hiken, maar die woei….. en zoooo koud! Alles aangetrokken wat we bij ons hebben, want hiken zullen we! Doel was de Hickman Bridge, en doel is bereikt!

Vervolgens het park Capitol Reef ingereden: lunchtijd! De lunch woei van de picknicktafel af en de omringende bomen zaten vol met rupsen, die op de picknicktafels en ons woeien. En….. het ging nog harder waaien. Aan het einde van de scenic way een hike doen? Aldaar aangekomen was het zo desolaat en woei en koud, dat we zijn omgekeerd.

Nog even een blik op een uitzichtpunt geworpen, en weer woeien we bijna met camper en al het ravijn in. Op naar de camping. 

Voedsel hebben we gegeten bij de Torrey Grill en BBQ, een soort snackbar, maar dan als grill en bbq met picknicktafels en vuurtje. Eigenlijk superleuk en gezellig! En warm!

We wilden vandaag, de 4e, de scenic highway 12 rijden, die de mooiste van de VS heet te zijn. Maar ook heel hoog, en je moet de Hogback over, een stuk weg met aan beide kanten loodrecht naar beneden. Ik heb er geen foto’s van gemaakt, omdat ik het hele stuk heb gefilmd, maar wat een belevenis, en wat gaaf en mooi. Het land is met geen pen te beschrijven. Zo overweldigend, en iedere keer als we denken dat het niet mooier of waanzinniger kan, blijkt dat toch weer te kunnen. Foto’s zeggen echt niet genoeg. 

We zijn op iedere view gestopt, het museum over de Anasazi bezocht (we leren steeds meer over de native americans) hebben een hike gedaan in Escalante, waarbij we versteend hout hebben gezien, geluncht op een waanzinnige plek, en waren dankbaar en blij. En wat helemaal zo fijn was….. Die storm van gisteren, maar ook de donkere en dreigende wolken van gisteren, waren gelukkig verdwenen. Anders hadden we de 12 niet gereden, dat durfden we eigenlijk niet aan bij slecht weer. 

We zijn nu in Bryce. Morgen gaan we, hopelijk, paardrijden, want ik kwam er net achter dat ik de reservering voor april heb gedaan, ipv voor mei. Ik heb er een belletje aan gewaagd, en waarschijnlijk kunnen we morgen toch mee met de tocht. Ik hou jullie op de hoogte!